De eerste koersdag

Toen Gerrit samen met nog ruim 200 chauffeurs in een snikhete zaal in het Palais du Sports zijn instructies kreeg voor het rijden van de vlaggers in de bochten reed Agnes, om het te ervaren, een keer de berg op. In een uur en veertig minuten is ze naar boven gereden op haar racefiets. Een hele knappe prestatie, alle lof. Het er naar toe fietsen heeft zich bewezen..
Vandaag heeft Gerrit zes uur achter elkaar de vlaggers naar hun bochten gebracht in een echte Skoda Superb koersauto, en dat was nog best spannend. De kunst is om tussen de stijgende en dalende fietsers door te laveren en ondertussen moet je ook de tijd in de gaten houden omdat alles via een strak schema is geregeld. Skoda heeft 80 auto's ter beschikking gesteld en dat zijn ook de enige auto's die op het parcours mogen rijden. De vlaggers van vandaag waren veelal de fietsers van morgen dus gesprekstof genoeg onderweg. Soms droevige en aangrijpende verhalen en dan besef je ook direct weer het bijzondere aan dit evenement. Respect ook voor de organisatie: aan werkelijk alles is en wordt gedacht en gigantisch wat er aan materiaal hier naar toe is vervoerd. Totaal ca. 40 vrachtauto's. Boven op de berg veel media. De NCRV is vol continu in de lucht en is overal via beeldschermen te volgen. De sfeer is onbeschrijfelijk, daarvoor moet je hier echt een keer geweest zijn. Gevoelens van overwinning wisselen elkaar af met verdriet en tranen, maar uiteindelijk is dat toch steeds de succesformule van dit evenement. Daarnaast helpt iedereen iedereen, mooi om te ervaren en er deelgenoot van te zijn.
Morgen de tweede koersdag. Gerrit gaat weer rijden en Agnes gaat proberen drie keer de berg te beklimmen. We gaan vroeg slapen want de wekker van Gerrit gaat om drie uur vannacht en die van Agnes om vijf uur..

@Koen wat goed dat je de vierdaagse toch bent gaan lopen. Zet hem op en onthoud maar het motto van hier, opgeven is geen optie!